Dag Rawijs,

Bosuitjes, stengeluitjes, lente-uitjes, sla-uitjes, pijpajuintjes of schalullekes, het zijn allemaal benamingen voor jonge, nog onvolgroeide uitjes. Bosuitjes komen, zoals de meeste groenten, onder verschillende vormen op de markt. In de meeste gevallen hebben ze geen bolvormig uitje aan het uiteinde en zien ze eruit als een mini prei. Maar soms hebben ze ook een dikke bolvormige voet. Verder zijn er de gewone groene soorten, maar er zijn ook variëteiten die aan de voet een rode kleur ontwikkelen. De smaak is vergelijkbaar voor de diverse variëteiten, is subtieler dan de smaak van gewone grote uien en houdt ergens het midden tussen ui en prei.

Bosuitjes zijn geen vervanging voor gewone uien maar voegen een extra dimensie toe aan een gerecht. In de meeste gevallen worden ze gewoon fijn gesnipperd en vlak voor het opdienen over de sla, soep of eigenlijk over vrijwel om het even welk gerecht gestrooid. In die zin vormen ze ook een goed alternatief voor bieslook. In fijne ringetjes gesneden doen bosuitjes het schitterend in of op omelet, in hartige pannenkoekjes, in dipsausjes, mayonaise, vinaigrette, platte kaas, etc. In ca. 1-3 cm lange stukken vormen ze een dankbaar ingrediënt in roerbakschotels en diverse gerechten geïnspireerd op de oosterse keuken. En in ca. 15 cm lange stukken gesneden maak je er allerlei superlekkere hartige taarten mee. Fijn of in stukjes van ca. 1cm doen ze het goed in quiches, ricottataarten en op focaccia. Ik maakte ooit een soort Plaattaart met bosuitjes en zure room.

Van bosuitjes wordt alles gegeten, van de wortel tot het groen. Het groene gedeelte is daarenboven het meest voedzaam.  Het bevat de meeste vitamines en anti-oxidanten. Bij het schoonmaken van bosuitjes worden alleen de buitenste, lelijke geel of bruine verkleurde bladeren verwijderd. Hierna worden de worteltjes en de bovenste topjes – een paar centimeter – van de bladeren af gesneden. Zelfs de worteltjes kan je eten. Ik probeerde ooit een recept uit met gefrituurde worteltjes van bosuitjes en prei. Het was best lekker maar ook vrij bewerkelijk om de laatste zandkorrels van tussen de wortelhaartjes te spoelen. Er zijn weliswaar recepten die specifiek aangeven om of alleen het witte of alleen het groene gedeelte te gebruiken maar dat betekent niet dat de rest weggegooid wordt. Ik neem aan dat ieder van ons tegen voedselverspilling is. Het is des te spijtiger dan toch te moeten vaststellen dat het groene en meest voedzame deel van de bosuitjes soms op het veld wordt achtergelaten. Neem het a.u.b. mee, gebruik het in de keuken of stop het desnoods voor later gebruik in de diepvries. Maar draag niet bij tot voedselverspilling.

Met veel groeten,

Een enthousiaste Rawijzer